คิดถึง

อยากปกปิดหัวใจใยอนาถ
กลับประกาศผูกเงื่อนเหมือนกลั่นแกล้ง
เสพติด รัก -หลง ถึงลงแดง
ถูกแทรกแซงดั่งเป่ามนต์ดลให้รัก

จะกลับตัวกลับใจสายเสียแล้ว
พิษซ่านแนวแผ่วกระจายกลายหน่วงหนัก
เสน่หารุกเร้าใจไม่ผ่อนพัก
ยอมจมปลักจักผลาญหวั่นไหวทรวง

ทางเดินแห่งหัวใจให้เหน็บหนาว
จะฝากร้าวหรือฝากรักชักเป็นห่วง
ใกล้กันแค่องคุลีฤดีดวง
มิอาจล่วงทวงความฝันวันพบเธอ

************

ร้างลา..มานาน

คิดถึง...

ฤา..สงบได้

จะลาไปไกลแสนไกลไปสุดหล้า

สุดขอบตาสุดฟ้าฝันพลันบรรจบ

ใจเอ๋ยใจ..ถึงแม้ไปทั่วยุทธภพ

ฤาประสบสงบได้ดั่งใจจินต์

**************

" ฉันมิได้มีร่างกายและหัวใจไว้ให้ใครเหยียบย่ำ "

หัวใจเจ็บปวด

เมื่อหัวใจเจ้ากรรมทำเจ็บปวด
ต้องร้าวรวดกี่รอยแผลแท้หม่นหมอง
ต้องลาจากอีกกี่คราน้ำตานอง
ใจจึงจองจำเศร้ากี่คราวกัน
เมื่อความรักทุกข์ตรมขมดวงจิต
เมื่อชีวิตติดบ่วงใจให้โศกศัลย์
จำลาร้างคร่ำครวญหวนรำพัน
อีกกี่วัน..นะหัวใจ...ใกล้จะลืม...

เปลี่ยนไป...

หัวใจเธอโบยบินไปห่างไกล
ฉันเคยเสียดาย...หัวใจสะดุด
เคยอยากจะยื้อยุด...ฉุดเธอไว้กับใจ
...เมื่อวันเวลาผ่านไป
เส้นทางสายใหม่...สุขได้แม้ไร้เธอ
ใจฉันไม่เก้อ ก็เพราะยังมีเธออยู่ในความทรงจำ
และไม่ลืมที่จะตอกย้ำ และต้องจดจำ
ทุกอย่างมีวันเปลี่ยนแปลง ..และเปลี่ยนไป...

ใจเธอ...ใจฉัน

ใจเธอใจฉัน เหมือนกันใหมหนอ

ใจฉันเฝ้ารอ ขอเธอมาเยือน

โลกกว้างเสมอ มีเธอเป็นเพื่อน

ใจฉันไม่เลือน เอื้อนเอ่ยวาจา

แต่นี้ต่อไป หัวใจไม่ล้า

ทั้งสองดวงตา ไร้ธารหลั่งริน

ฟ้าสางฝันใส สุขใจไม่สิ้น

เพียงเธอได้ยิน สัมผัสจากใจ

สมุดบันทึก

...สมุดบันทึกเล่มน้อยพลอยสีหม่น
ผ่านเรื่องปนสุข-เศร้า-เหงา-สงสัย
ผ่านเหตุการณ์ผ่านวรรคตอนเมื่อย้อนไป
น้ำตาไหลใจหดหู่ดูอาวรณ์
...ภาพความหลังย้อนรอยค่อยแจ่มชัด
ยากสลัดปัดสลายคล้ายภาพหลอน
แต่ละบทพลิกผ่านทุกขั้นตอน
คอยยอกย้อนคือหยากไย่เกาะใจจำ
...หวังคืนวันผ่านไปใจบรรเจิด
ประสบสุขปลุกประเสริฐใจดิ่งด่ำ
งามสงบปล่อยวางสว่างซ้ำ
ดุจลำน้ำใสฉ่ำเย็นเป็นสุขจริง